Bir Zümrüdüanka yolculuğu.. Her insan bir yazar, bir şair.. herkesin bir kitabı var aklının yettiği gün yazmaya başladığı, son nefesine dek.. Ve sanki Tarık Buğra, Osman Gazi'nin kitabını çalmış da okuyor bize.. Osmancık, bir kitap okumanın yanında daha çok bir hayat okumak gibiydi bu yüzden. "Osmancık" dan "Osman Gazi Hân"a doğru at sırtında ve hayat yolunda bir yolculuğa çıkmak gibiydi.. ...inişleri, çıkışları, dönemeçleri, yol göstereni, ayağına bağ olanı, yüküne yoldaş olanı ve yapabildikleri ama -Osman Gazi bile olasa- daha çok yapamadıkları (çünkü Bursa'nın da ötesi var ve onunda ötesi..) ile dolu bir yolculuk.. ve şakacı bir tebessümle son bulan bir kitap/hayat.. Başka hayatlar okumak, kendi satırlarımız için bir ilham bize, bazen de bir ders..